Ik ben geboren in Turkije, mijn ouders hebben Turkse maar ook Bulgaarse en Engelse roots. Ik ben een gekke mix. Mijn ouders werkten in Turkije allebei in de medische hoek. Zij wilden mij een mooie toekomst bieden, vandaar dat we zijn geëmigreerd. Nu we in Nederland zijn werken mijn ouders in het groen. Mensen denken wel eens, waarom die overstap, maar ze vinden het fijn en vinden het werk leuk. Ze voelen zich vrij. Zo voeden mijn ouders mij ook op, in vrijheid. Ik weet dat dat niet overal thuis zo is.

Nederland is erg verschillend van Turkije. Waar ik vandaan kom zijn omgangsvormen heel anders, veel afstandelijker. In Nederland en bij mij op school zie ik dat. Ik heb heel veel vriendinnen gemaakt, maar ook vrienden. In het begin moest ik daar heel erg aan wennen, want ik had in Turkije geen mannelijke vrienden. Dat is daar niet gepast.

Op het Edith Stein College word ik enorm uitgedaagd. Door meneer van Hoogdalem bijvoorbeeld, hij is erg aardig. We leren van hem niet alleen aardrijkskunde, maar praten veel over dingen die ons bezighouden. We leren over de wereld, over het leven. We praten met hem alsof we vrienden zijn en hij geeft ons het vertrouwen dat het wel goed komt met ons. Ik vind het echt heel leuk op school.

We hebben een mooi gebouw, met goede apparatuur. Je kan sporten en er zijn leuke activiteiten na school en alles is goed geregeld. En er is altijd een mentor die je helpt als er iets met je is. Door het vertrouwen dat de school mij geeft, weet ik dat alles mogelijk is voor mij. Misschien wil ik wel Interieur Designer worden, maar wie weet, ik heb nog tijd genoeg om te ontdekken wat bij mij past.